BABASIZ BABALAR GÜNÜ

Uzun bir aradan sonra bugün geç uyandım. Biraz uykusuzluk çekiyorum. Az uykuların üzerine çok uyumak da insanı sersem ediyor. Uyuşuk bir halde dolanıyorsunuz. Şu aralar günlerim birbirinin aynı olarak seyrediyor. Kardeşimin evindeyim. Ara ara onun evine gelip, yardım etmem, çekip çevirmem, düzene sokmam gerekiyor. Kardeşlik görevi yani…  Bu durum tek düze günleri yaşamaya sebep oluyor.  İnsanın düzeni değişince dengesi de değişiyor. Uyum sağlamak zor oluyor. Evini, yatağını, günlük düzenini arıyorsun. Ben şu aralar o durumlardayım. Ama manevi amaçlı işler için burada olduğumdan, mutluyum da.

İnsanın bir kardeşinin olması güzel bir şey. Kızsak da, söylensek de bir

bütünüz biz.
Annemin ve babamın bana bıraktıkları en büyük miras. Kardeşim aynı zamanda boşanmış bir baba. Allah bağışlarsa bir oğlu var. Üniversitede ilk yılını tamamlamak üzere, diş hekimi olacak inşallah. Bugün babalar günü ve bizim babamız 1,5 yıl önce ebediyete göçtü. Son nefesini teslim ederken iki evladı olarak başındaydık çok acı bir andı. Onsuz geçireceğimiz 2. Babalar günü bugün.

Ben kardeşimin nezdinde babalar gününü kutlamak için güzel bir iftar yemeği hazırlayacağım. Babam pasta severdi ama kardeşim çukurlatalı puding sever o nedenle puding yapacağım ve beraber hem onun hem babamızın gününü kutlayacağız. Allah babacığımıza rahmetler eylesin, nurlar içinde yatırsın. Tam bir İstanbul beyefendisi ve sorumluluk sahibi bir babaydı. Biraz höt höttü ama mükemmel insandı. Güzel babam huzur içinde ol.

Günce Yazarı

GÜNÜN ÖĞRETTİĞİ

Sevdiklerimizle birlikte olmanın, onlara zaman ayırıp, paylaşımlar yapmanın ne kadar gerekli ve ruhsal anlamda doyurucu olduğunu yoğun olarak hissettim bugün. 

Uzun zamandır evlerine gidemediğim arkadaşım ve dünya tatlısı annesine gittim. Keyifli bir yemek yedik, sohbetler ettik. Hasret giderdik. Epey birikmiş lafımız, sözümüz varmış meğer.

Geç bir saatte yataklarımıza gömüldük ama nedendir bilinmez hiç birimiz doğru düzgün uyuyamadık. Sabaha yakın saatlerde sırayla dolandık evin içinde. Sonrada mutfakta arkadaşımla bir araya geldik sabahın dört buçuğunda. Yani uykusuz bir gece oldu. Varsın olsun. Önemli olan birlikte olmamız, lafımızı ve sevgimizi o güzel yemek masasına katık etmemizdi.

Sevdiklerimize, dostlarımıza, arkadaşlarımıza ve akrabalarımıza zaman ayırmak, unutmamak çok güzel ve huzurluymuş. Bir kez daha öğrendim.

Günce Yazarı